Skład
1 tabletka zawiera:
Aluminii hydroxidum (glinu wodorotlenek): 200 mg,
Magnesii hydroxidum (magnezu wodorotlenek): 200 mg,
Simeticonum (symetykon): 25 mg.
ZawartośćOkrągłe tabletki koloru jasnozielonego z widocznymi jasnymi i ciemniejszymi plamkami o zapachu i smaku miętowym do stosowania doustnego. Lek dostępny jest w opakowaniu: 32 tabletki pakowane w blistry i tekturowe pudełko z ulotką.
Dawkowanie
Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, należy stosować 1 do 3 tabletek między posiłkami, przed snem oraz w czasie wystąpienia dolegliwości żołądkowych.
Nie należy połykać tabletek w całości.
Nie stosować większej dawki dobowej niż 12 tabletek.
Nie stosować maksymalnych dawek dłużej niż 2 tygodnie.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ciężka niewydolność nerek, a zwłaszcza leczona dializami. Nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Ostrzeżenia
Preparaty neutralizujące mogą zmieniać wchłanianie wielu leków. W celu uniknięcia interakcji należy zachować co najmniej 2 godzinny odstęp pomiędzy stosowaniem Manti i innych leków podawanych doustnie.
Manti zawiera aspartam, źródło fenyloalaniny i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z fenyloketonurią.
Leki zobojętniające mogą maskować objawy krwawienia do przewodu pokarmowego u osób stosujących niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Ze względu na zawartość sorbitolu preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą nietolerancją fruktozy.
Przedawkowanie
W przypadku jednorazowego, znacznego przedawkowania zawarte w preparacie wodorotlenek glinu i wodorotlenek magnezu nie stanowią istotnego zagrożenia toksykologicznego ze względu na ich minimalny stopień wchłaniania, mogą jednak wystąpić nudności i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Długotrwałe stosowanie preparatu, zwłaszcza w dużych dawkach, wskutek powstawania i wydalania z kałem nierozpuszczalnych fosforanów, może prowadzić do zmniejszenia stężenia fosforu we krwi z równoczesnym podwyższeniem we krwi stężenia wapnia i zwiększonym wydalaniem wapnia z moczem. Odległym skutkiem tych zaburzeń może być osteodystrofia lub osteomalacja. U osób z niewydolnością nerek, a zwłaszcza poddawanych dializom, brak możliwości wydalenia z moczem nadmiaru pochodzącego z różnych źródeł glinu stwarza niebezpieczeństwo rozwinięcia objawów encefalopatii, co może przejawiać się zaburzeniami mowy, ataksją, objawami psychotycznymi, drgawkami i postępującym otępieniem. Natomiast znaczna hipermagnezemia u tych pacjentów może powodować spadek ciśnienia krwi, zwolnienie czynności serca i zaburzenia oddychania.
Postępowanie w przypadku przedawkowania w wyniku długotrwałego stosowania leku polega na jego odstawieniu. U hospitalizowanych pacjentów z objawami przedawkowania konieczne jest kontrolowanie stężeń elektrolitów, wydolności nerek oraz badanie EKG.
Działania niepożądane
W większości przypadków Manti jest dobrze tolerowany, jednak podobnie jak w przypadku innych leków może powodować objawy niepożądane, szczególnie w przypadku długotrwałego stosowania:
zaburzenia układu immunologicznego:
reakcje nadwrażliwości/nadwrażliwość na lek;
zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, zaparcia, wzdęcia, nadmierne oddawanie gazów;
zaburzenia psychiczne:
demencja podczas długotrwałego stosowania u osób z niewydolnością nerek, a szczególnie u pacjentów dializowanych;
zaburzenia układu nerwowego:
encefalopatia podczas długotrwałego stosowania u osób z niewydolnością nerek, a szczególnie u pacjentów dializowanych;
zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej: hipofosfatemia, hipokalcemia,
hiperkalcjuria, hipermagnezemia u osób z niewydolnością nerek;
zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:
osteomalacja i osteodystrofia u osób długotrwale stosujących duże dawki leku.
Interakcje z innymi lekami
Powodując zwiększenie pH kwaśnej treści żołądka preparat może wpływać na rozpuszczalność, wchłanianie, biodostępność i wydalanie niektórych jednocześnie stosowanych leków, np.:
Manti może zmniejszać wchłanianie: antybiotyków (tetracyklin, antybiotyków
makrolidowych (azytromycyna), metronidazolu, fluorowanych chinolonów (cyprofloksacyna, ofloksacyna), inhibitorów konwertazy angiotensyny, pochodnych benzodiazepiny i neuroleptyków fenotiazynowych, β-adrenolityków (atenolol, propranolol), antagonistów receptora H2, preparatów żelaza, leków przeciwgrzybiczych (ketokonazol),
przeciwprątkowych (izoniazyd), glikokortykosteroidów, salicylanów, digoksyny, fenytoiny, lewotyroksyny;
Manti może zwiększyć wchłanianie: doustnych leków przeciwcukrzycowych z grupy sulfonylomocznika (glipizyd, glibenklamid, chlorpropamid, tolbutamid), pochodnych kumaryny, nifedypiny, amoksycyliny, pentoksyfiliny i pseudoefedryny.
Powodując niekiedy zwiększenie pH moczu preparat może: zmniejszyć skuteczność leczenia mającego na celu jego zakwaszenie (np. kwasem askorbowym, chlorkiem amonu, fosforanem sodu lub potasu), zmniejszyć wydalanie z moczem amfetaminy, chinidyny, mekamylaminy, a zwiększyć wydalanie salicylanów, co wiąże się ze zmniejszeniem ich stężenia w surowicy, może też zmniejszyć rozpuszczalność fluorochinolonów powodując krystalurię.
Prowadzenie pojazdów
Nie wpływa.
Ciąża i laktacja
Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży ani podczas karmienia piersią.
Sposób przechowywania15°C - 25°C
Producent / Podmiot odpowiedzialny: US PHARMACIA
Pozwolenie: MZ/4362
